1207                                                            Fragm.dekret Papieża Innocentego III (1207r)

Przez zuchwałość duchownych dzieją się w onych świątyniach igry teatralne. Nie dość, że wprowadza się w ich mury w celu swawolnych widowisk maski poczwar, to jeszcze w dniach potrójnego święta roku, jakowe jedno po drugim następuje po Narodzeniu Krysta, kapłani, dyjakoni i subdyjakoni wzajem swej głupocie wyprawujący krotofile przez bezecne zbytkowanie własnymi ruchy na oczach ludu sprawiają, że umniejsza się godność stanu duchownego.

Dwuwiara          St.Testam(fragm.Księgi Powt.Prawa) / fragm II Modlitwy Eucharyst.

Nyja, Nyja !

Ja jestem Pan, Bóg twój, mocny, zawistny, karzący nieprawość ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą, a czyniący miłosierdzie tysiącom tych, którzy mię miłują i strzegą moich przykazań.

Nyja, Nyja!  Pamiętaj także o naszych zmarłych braciach i siostrach i o wszystkich którzy w Twojej łasce odeszli z tego świata! Dopuść ich do oglądania Twojej światłości … ha ha ha!!

Do licha                tekst:R.Jaworski,fragm.Ks.Izajasza 45,7/muz.trad,R.Jaworski,K.Strzyżewski

Unum , duo, tres, quattuor
Wiwat, wiwam imperator
Meus deus kosmateus
In spiritu sancto

Sex, septem , octo, novem
Któż jego imię wypowie?
Kto wypowie jego imię
Niechaj umiera

Meus deus kosmateus
In spiritu sancto
Meus deus Est

Na wysokiej górze rośnie drzewo duże.
Pod nim duszysko kosmate co pradawną wiedzę ma
Pod korzeniem drzewa słowik już nie śpiewa
Byk? Pies? Stary bies. Zbuntowany stróż kosmaty

Tworzący światłość i tworzący ciemność
Czyniący pokój i stwarzający złość
Ja. Pan czyniący wszystko
Płynie jabłko gdzieś po wodzie.
Któż tam po nie znów wychodzi?
On , ona , mąż , żona. Wij , kij – stary żmij
Deszczyk pada , słońce świeci. Czarownica gadki kleci
Losy przędzie , nić ucina. Znasz ich ty? Koniec gry

Świętokradztwa     tekst: R.Jaworski

I ogień niebiański ten skradnie chytrze, kto w sztuce poznania uparty.
On niebu tajemnice wydarł i sam poszedł służyć umarłym!

Rany boskie                         tekst:trad/muz.trad.Żywiołak

Mikołaj kulawy ubije ciebie Piorun
Jakże mnie ubijesz, jeśli się skryje?
Gdzie? Pod człowieka
Ubije człowieka i ciebie ubije
To ja się skryje pod koniem.
Ubije wtedy konia i ciebie ubije
A ja się skryje pod drzewo. Tam mnie nie ubijesz
Drzewo rozbije i ciebie ubije
A ja się skryje pod kamień
I kamień rozbije i ciebie ubije
To ja się skryje do wody
Tam dla ciebie miejsce, tam się znajdziesz

Straszny termin                                            tekst:trad/muz.trad

Straszny termin dla człowieka
Gdy dusza z ciała ucieka
Ciężki młot w mej piersi bije
Wychodź, duszo, z tej to szyi
Dusza z ciała wyleciała
Na zielonej łące stała
Stawszy rzewnie zapłakała
Przyszedł do niej anioł z nieba
Czego ci duszo potrzeba?
Ani picia, ni jedzenia
A od Boga zmiłowania

Witaj księżycu                                         tekst:trad.Żywiołak/muz.trad,Żywiołak

Od łez bladych , od złej woli
Od krwi, nocy nieczystości
Od codziennych łask niedoli
Uchowaj nas nocny gościu

Pozdrowiony bądź najwyższy
Chorsie wszechpotężny Panie
Duszo światła niezmierzony
Gdzieś na nieba oceanie

Nocy dusze w utęsknieniu
Budzą znów cuda przyrody
Ciebie pożerają wilcy
Ty znów budzisz nam się nowy

Witaj księżycu, niebieski dziedzicu
Tobie korona , na ziemi fortuna
Witaj nam miesiączku nowy
Od bolenia oczu, głowy
Od bolenia kolan, kości
Uchowaj nas w swej miłości

Pozdrowiony bądź najwyższy.
Słońce nocy, wieczny Boże
Pośród wilkołaków wycia
Duch twój wielki śnić mi karze

A Ty wciąż w naturze swojej
Wszechwiedzący nieba panie
Świeć nam żywym, świeć umarłym
Na swym nieba oceanie

Ciebie pożerają wilcy
Ty w umarłych świecisz stronę
Byśmy rozumieli wszyscy
Krzywdy innym wyrządzone

Tyś mądrością wiekuistą.
Tyś światłością święty tworze
Sny natury twojej bytem.
Wciąż zgaduje ciebie Boże

Witaj księżycu, niebieski dziedzicu
Tobie korona , na ziemi fortuna
Witaj nam księżycu młody
Niesiemy kołacz gotowy
Niech przybiera ci krągłości
A nam wszelkiej obfitości

Od łez bladych , od złej woli
Od krwi, nocy nieczystości
Od codziennych łask niedoli
Uchowaj nas w swej miłości

Noce duszy    tekst: W.Kwiatkowska/muz.Żywiołak

Nocą czekam znów światła ogromu
W krwawej topię się poświacie zachodu
Czekam na Ciebie Czarnoksiężniku
Wypełzający z zaświatów ogrodu.

Z ciemności zaglądasz bezwstydnie
Ku oknom duszy mej
Kochanku gwiazd, co znów widzisz we mnie
To widzę ja znów w Tobie.

Strażniku opętań i lęków
I tęsknot mych i pragnień
Znów coś się kończy, coś się zaczyna
Gdy rodzisz się znów dla mnie

W czeluściach mych najbliższych ziemi
Odkrywasz znów mój diament
Czeluści najgłębsze dziś we mnie
Oświetlaj znów. Amen

Sączyło się ze mnie i przeze mnie życie
Wypitą do dna znowu czarę odstawiam
Spalam się w locie ja, głową do dołu
Krwawiąc i krwawiąc zaczynam żyć znowu

Stracone skrzydła odrosły
Nieśmiało ja uczę się, znów uczę się latać
Po dawno zapomnianych szlakach
Na wyspach umarłych i pustyni duszy

Wędruję i szukam Ciebie i siebie..
Czarnoksiężniku, prastarą daj mi moc
Prorocze przywróć sny
Zmory rzucę na stos

Jestem z ziemi, głębi korzeni
Żyje tętnem rzeki podziemi
I obrastam ciałem na nowo
Jestem wątkiem i osnową

A gdy po nowiu nastaje pełnia
To znowu ziemi pragnienie spełnia
Bo gdy obsiejesz w pełnie na nowo
Staje się ziemia Życia królową.

Dziady                                          tekst:A.Mickiewicz,R.Jaworski/muz.trad,Żywiołak

Kto kochania nie zna ten żyje szczęśliwy
Nockę ma spokojną i dzień nie tęskny

Dwie dusze łańcuchem miłości
Powiązał najwyższy ze sobą
Złych ludzi zerwała go ręka
Pokrywszy cielesną żałobą

Ciemno wszędzie, głucho wszędzie.
Z bacznym okiem , z czujnym słuchem
W starym idziemy obrzędzie
Tam na groby. Tam gdzie duchy

Kto z nich wietrznym błądzi szlakiem.
Nie wzleciał w zaświatów bramy
Z mocą ziela, z ognia znakiem przyzywamy, zapraszamy
Ciemno wszędzie, głucho wszędzie co to będzie, co to będzie

Ciemno wszędzie, głucho wszędzie.
Dobrzy ludzie zaczynamy
Jest jedzenie, jest napitek
Niczego wam nie zabraknie
Niechaj czas na nowo płynie.
Ujawniajcie swoje imię
Dziady! Świętujemy dziady!

Otom ja między światami
Między ludźmi i ptakami
Gdyby mała wody miarka
Gdyby choć pszenicy ziarnka
Proszę o pszenicy ziarnka

Gdy miłość zaskoczy i śmierć nie uleczy
Miłość jest jedną z nieśmiertelnych rzeczy
Kiedy do Nawii mi płynąć z innymi
Ja z nieczystymi się błąkam po ziemi

Ciemno wszędzie, głucho wszędzie.
Co to będzie, co to będzie
Pal się, pal się święte ziele!

Wszystkim on brzemiennym matkom będzie teraz solą w oku
W górę już modlitwy dymy. Dajmy jemu wieczny pokój

Gnają gwiazdy gnają. Choć je mgły zaciemnią
Na wieki niech gwiazdy spoją się nad ziemią
Jakakolwiek przepaść życia dziś rozdwoi
Bogi niech prowadzą. Odnajdą się swoi

Duchu nieszczęsny, przeklęty. Opuszczaj święte obrzędy
Dla cię woda, dla cię ziarna. Odpustu posługa marna
Duszo pobłogosławiona. Z męki swojej tyś zwolniona
Z dymem ciebie odprawiamy. Przekraczaj zaświatów bramy

Mara          tekst.R.Merski,R.Jaworski na podst.Tomás Kočko.Vesna/muz.trad.,Żywiołak

Odejdź martwe, odejdź stare
My palimy ognie jare
Odejdź martwe, odejdź stare
Niech się stanie co ma być
Marzanno zła panno
Już cie wynosimy
Vesne już prosimy
Snujesz się u płotów
I szukasz kłopotów
Odejdź już do ziemi!

Spłoną jare ognie
Aż do wielkiej nocy
Zabiorą marzannę
I nieczyste moce
Maik nasz zielony
Jajem przystrojony
Odejdź już do ziemi!

Przeklęta dziewica
Zaraza , martwica
Z trupimi nogami
Z białymi włosami

Niech cię Nyja wyssie
Przekleństwo niech ściśnie
Woda niechaj wzbierze
I kukłę zabierze

A kto potknie się tej nocy
Przepadnie jak kamień z procy
Oj rzeko, strumieniu
Tobie ją niesiemy

Na te gorsze czasy
Tobie ja dajemy
Nam wiara, jej wara
Hejże panno stara

Odejdź już!

Nasze gusła, nasze mary!
Tak po wieki musi być!
Cały naród krzyczy dzisiaj!
Umrzeć musi co ma żyć!

Dziewa                     tekst.R.Jaworski na podst.K.Antoniewicz/muz.trad.,Żywiołak

Chwalcie łąki umajone,
Góry, doliny zielone.
Chwalcie cieniste gaiki
Źródła i kręte strumyki

Co igra z morza falami
W powietrzu buja skrzydłami
Chwalcie, chwalcie Pannę Świata
Dłoń jej nasza wieniec splata.

Co igra z morza falami
W powietrzu buja skrzydłami
Co się rusza, to co żywe
Niechaj sławi ją gorliwie

Chwalcie łąki umajone
Łęgi, doliny zielone
Życia ona wieniec splata
Nieskalana matka Świata

Ona dzieł boskich korona
Nad bóstwami wywyższona
Choć jest Panną nieba, ziemi
Nie gardzi dary naszymi

Moc księżyca, żywa cnota
Pani śmierci i żywota
O dziewanno ziele czarów
Mocy twojej daj mi tyle
Bym ja życie dziś powiła
Wtedy ciebie ja odchylę

Na maj królewna chodziła!
A co w tym maju robiła?
Zielone sadziła żyto!
Dawajcie królewnie myto!

Lasy, źródła, święte gaje
Płody życia, urodzaje
Chwalcie imię tego kwiata
Chwalcie Dziewe. Panią Świata

Wdzięcznym strumyki mruczeniem
Zwierzęcia słodkim kwileniem
To co czuje, to co żywe
Dziewanne chwali prawdziwie

1326        tekst.fragm.ustawy synod.arcybisk.Jarosława(1326r)/muz.Żywiołak

Postanawiamy przeto, aby nikt zgoła z duchownych i świetskich nie ośmielał się wejść do kościołów abo na cmentarze przykościelne odziany w maski straszydeł, zwłaszcza w czasie, gdy odprawiane są tam nabożeństwa, jako że przez takowe bezwstydne widowiska uśmierza się żar pobożności, zasię bruka przystojność świątyni i godność stanu kapłańskiego. Duchowni jacykolwiek tudzież świetscy, noszący poczwarne i szkaradne maszkary takowego rodzaju, w rzeczy samej podlegają wyrokowi wyklęcia i nie mają być spod niego uwolnieni, jeśli nie odprawią pokuty

Świata pieśń                                             tekst.R.Jaworski/muz.trad.Żywiołak

Nie było tedy przestworza. Nie było ziemi ni morza
Nicość co trwała nicością przepełniała
Nic nie było w tej nicości. Ni czasu ni śmiertelności
Ona wciąż trwała. Nicość wszechogarniała

Dnia nie było, ani nocy kiedy w świętej wybuchł mocy
On, kształt potężny w boskości niepojęty
Wielki wybuch w swej świętości wieczne rozświetlił ciemności
Oto w jaju on. Stwórz tworzyciel w sobie sam

Z tego jaja zstąpił on. Z tego jaja nieboskłon
Z tego jaja ziemi szmat. Z tego jaja stworzył świat
W szczyt najwyższy rośnie dąb. W obłokach gdzieś ginie on
Świat wiruje w osi tej. Święty ład jest wokół niej

Bo oświetlić stworzenie słońce wykuł na niebie
Odtąd Swarożyca blask żar potomny niesie w świat
Gdzieś na szczycie Perun sam. Gromowładny nieba pan
A pod ziemią niczym brat. Weles zmarłym tworzy świat

Oto świata pieśń wieczności tłumaczy sens
Święta historia Bogów, cudów, stworzenia
Niema tradycja, praporządku prawidła
Gdy stracimy je wtedy świat ten skończy się.
 

Zaświeć niesiądzu       tekst.trad/muz.trad

Zaświeć niesiądzu, zaświeć niesiądzu na kadzidlańskie pole
Wyjdzij dziewczyno. Wyjdzij jedyno. Rozmówim sie oboje
A jak ja wyjde, a jak ja wyjde kedy ludzie nas znajo
Ludzie nas znajo. O nas gadajo. Oczeńki im sie palo.
A niech gadajo. A niech gadajo choćby po całym lesie.
My sie kochali i kochać będziem o mój różowy kwiecie.

Sol  Invictus         tekst.R.Jaworski/muz.trad.Żywiołak

Hejże ino dyna dyna. Przyjdź że ino. Przyjdź dziecino
Przyjdź że ino, wyjrzyj ino na niebie, na niebie
Swaróg, Dadźbóg czy Swarożyc w obłoku, w obłoku
Szczodraki my niesiem dzisiaj przy boku, przy boku
Hejże ino dyna dyna Swarożyc on Bóg dziecina
Na niebie, na niebie

Szczodre gody! Słońca wstanie! Z wróżbami, z wróżbami
My szczodraki rozdajemy garściami, garściami

Oj dworacy dworacy nie chodźta po nocy
A bo wam ta choineczka powybija oczy!
Dziady, duchy, rody nasze prosimy, prosimy
Do wieczerzy, miejsca, ognie palimy, palimy

I zwierzynie dzisiaj ładnie ścielimy, ścielimy
Żeby słowa nam od przodków mówiły, mówiły
Podłaźniki i diducha stroimy, stroimy
O szczęście i pomyślności prosimy, prosimy!

Matko ziemio     tekst.trad/Muz.R.Jaworski

Okryj nas swym płaszczem dobra matko ziemio
A my cię na wiosnę okryjem zielenią
Zboża łanem szumiącym złotymi kłosami
W nich to dobroć boża przegląda się z nami

Siewna     tekst.trad,R.Jaworski/Muz.trad.,Żywiołak

O wczesnym poranku, przy ptaszęcym pieniu
Idzie boska matka siewna w lnianym przyodzieniu
W zgrzebnej płachcie niesie szczerozłote ziarno
No i swoją świętą ręką rzuca na ziemie czarn

Obyczajem ojców, dziadów
Oziminę zasiewamy
Ziarna pierwsze siewu tego
Na znak krzyża rozrzucamy

W bruzdy pierwsze tu na polach
Bochny ofiarne wkładamy
Aby ziarno plonowało
Ubożęta doglądały

Siejąc błogosławi by wysoko rosło
Aby szczęście, aby zdrowie w ludzki dom przyniosło
Choć słonko wysoko i choć ręka boli
Ale boska matka siewna wciąż chodzi po roli

Gromna              tekst.R.Jaworski/Muz.trad.,Żywiołak

Boleściwa matka po świecie chodziła
Płomień życia światu, płomień życia światu ona przynosiła
Zawołała ona kowala świętego
O boski kowalu, o święty kowalu żywą wpuść do niego

Dziś nie mi ją wpuszczać hen do świata tego.
To jeszcze nie pora. Ona pana kosmatego.
Woła Boska Matka pana kosmatego
Niechaj wraca z ziemi dusza tam przeklęta. Duch dziecia miłego

Jej piękność jest kwiatem. Miłość twa kamieniem.
Nie ma życia u niej dzisiaj prawdziwego kiedy świat jej cieniem.

Jako Gromny strącił mnie do świata tego.
Takoż dziewka przeze mnie wybrana u boku mojego
Klepsydro przeklęta! Gdybym czas dziś cofnąć.
Do początków świata rychło bym powrócił. Inną żył wiecznością

Jam jest bogów matką. Jej czas wśród ludzkości
Niech pokaże tobie jak wyglądać może szczęśliwa wieczności

Milczy zaświat skryty. Milczy panna licha
Takoż boska matka życie do niej wdycha

Otwórz dziecię oczy i gromnicę dojrzyj.
Gromu ty pierwszego od nieba wysłuchuj nim na ziemię spojrzysz
A ty wilków panie tajemnicę poznaj
Kiedy wróci ona po trzykroć ty szczęścia w swej krainie doznaj

Zanim oczy zgasną weź w ręce gromnicę
W końca mroku spotkasz Bogarodzicę

Bogu nieznanemu                   tekst.B.Leśmian,R.Jaworski,synod.1326r/muz.trad.R.Jaworski

Jednym bielmo kochania, innym nędzy brzemię
A tym tylko modlitwa sztywne zgina karki
Zaklęcia rzucane wznoszą się nad ziemię
Jak motyl co ledwo się wykluł z poczwarki

Lecz by przypadkiem nie spotkać w tym niebie
A modlitwie samotnej nie ująć nic z tonu
Rąk sploty rzucają daleko przed siebie
Do Boga znanego zaiste nikomu

A tego w bogactwie ubogiego Boga
Nie poją kadzideł wonności i żary
Wzgardził tym co widzialne i nazbyt dostępne
Czy na pewno pragnie składanej ofiary?

Dodajemy nadto, że duchowni czy świetscy, co wyprawują igry pogańskie wedle złego zwyczaju poniektórych miejsc, podczas procesyji kościelnych przed świętem Narodzenia Pańskiego, tym samym niechaj będą poskromieni karą!

Niecny zwyczaj igrców
Świętych zepsowanie
Racz Boże nie słuchać
Wszechwiedzący panie
Oj da da na dana dana

Syny                                                               tekst.R.Jaworski/Muz.trad.,Żywiołak

Otwieram znów oczy i patrzę na kraj przesiąknięty od potu
Morałów, cugów, dyrdymałów, najświętszej sutanny trzepotu
Epicki on, pogubiony i trochę już chyba szalony
Równie śmiesznym wierzyć tu w Boga jak i w obecne upiory

A czasy mijają jak prawda. Tu każdy swoją widzieć raczy
Gdy przełom w dzień nastaje. Tu nic już w ogóle nie znaczy
W tym kraju post mentalnych przemian. Pustyni, w duchowej obłudzie
Wymarłe pozornie ożyło. Ożyły demony i ludzie

Tańczą syny lechickiej krainy
Do pulsu z wnętrza zmarzliny
Do tańca przygrywa im bozia
I futrzaści błaźni w zwierzęcych porożach

Tu wrośliśmy w ziemię jak świry. A ona dziś prawdę odsłania
Aureole z głów odpadają. Gwardie nietykalnych na kolanach
Spalone powracają rytmy. Znamiona kolejnych obłędów
Kwiatki same wychodzą na jaw gdzieś z mroku dziejowych odmętów

Wybornie , upiornie!
Bum tarara, sen mara, Bóg wiara!

Wrośliśmy w tą ziemię jak świry. Nam ducha już nikt nie podmieni
Chałstami wlewamy dziś w siebie kompoty o smaku korzeni
Grzechy stare z tyłu już mamy. Choć ciągną i ciągną swe cienie
My duchy rogate wracamy. Wracamy po swe przeznaczenie

Hu hu ha.. hej ha.  A w nocy dobrze śpicie?
Hu hu ha.. hej ha.  A śmierci się boicie?
Hu hu ha.. hej ha.  Kto podźgał misjonarza?
Hu hu ha.. hej ha.  Jak często się to zdarza!

Nie do wiary                               tekst.B.Leśmian,R.Jaworski/muz.R.Jaworski

I ci, co w modlitwie jedynej, najszczerszej
Łaknąc śmierci najlepszej, męczeństwem przybranej
Pragną czcić go po wieki, w prześladowań święta
Rozpustami współczucia, cierpiętnictwa igrami

Trwożni nasłuchiwacze szmerów i półgłosów
Darmo się pochylają nad brzegiem otchłani
Męczennicy nadzieją ostatnią chłostani
Nie mogą się doczekać należnych im stosów

Christiana mare                                         

… w Moguncji spalono w domach półtora tysiąca Żydów..  W Wormacji mieszkańcy getta popełnili zbiorowe samobójstwo z obawy przed chrześcijanami.  W Trewirze matki izraelskie zabijały  własne dzieci , byle je przed przymusowym  chrztem  uchronić.
… w tym okresie zginęło w Bawarii kilkanaście tysięcy Żydów.

– Czy wyrzekacie się szatana, wszystkich czynów i życzeń jego?
– Wërzekume sã!
– Czy wyrzekacie się wszelkich ofiar i kultu bożków , których poganie czczą boską cześć im oddając

Morski król                                          

O morza świata całego. Kipiele bijące pod prąd
W was pogrom i ciemność i siła. Obmyjcie pogański nasz trąd
Maryjo bogini wojny. Za tobą podnosimy broń
Nie dla nas dziś żywot spokojny. Sam Chrystus wypłaci nam żołd

Ryk demonów pośród nocy
Gdzie kąsają psy prorocze
Dzikich gonów nad grodziskiem
Znak ,że zginie. Zginie wszystko

Chmara Wendów znów w oddali
Pruje przez północne fale
Diabły, żmije, wielka sfora
Dzika chąsa Racibora

Konungahella , Konungahella , krew i złoto, bój i sława!
Konungahella, Konungahella , fał na północ hen za miedzę!
Konungahella, Konungahella , śmierć wam niosą dziś bogowie!
Ojciec , syn i święte duchy , wszyscy co w Trygławie siedzą!

O morza świata całego . Bałwany pożerają piach
A my znów na północ suniemy w okowach syrenich i mgłach
Relikwie z wyprawy Sigurda odgonią nam plagi od bram
Proroków i apostołów co ziemię wciąż krzyżują nam

Bogi służą ,szczęście płuży
Nowiny wieziem z podróży
Pacierz z musu niewolnikom
Bogom Sława i Gryfitom

Dziadyga                                                                            

Oj świąteczki zielone
Kiedy już nastają
Wszystkie dusze założne
Na świat powracają

Postukiwał dziadyga o ziem kulą drewnianą
Miał ci nogę obciętą aż po samo kolano

Szedł gdziekolwiek, skądkolwiek byle zażyć wywczasu
Nad brzegami strumienia stanął tyłem do lasu
Wychynęła z głębiny rusałczana dziewczyca
Obryzgała mu ślepia, aż przymarszczył pół lica

I całować zaczyna te dziadzine szczudliska
Jedną nogę i kulę – pokuśnica obślizgła
Czemu jeno całujesz moją kłodę stroskaną?
Czemuż dziada pomijasz aż po samo kolano?

Pieszczotami chcesz drewno pokusić do grzechu?
Dana dana, oj dana, umrę chyba ze śmiechu!
Od Dobrzynia do Golubia ludzie powiadają
Drwęckie panny w świątek moc wciągają

Spowiła go ramieniem, okręciła, jak frygą
Pójdźże ze mną, dziadulu, dziaduleńko, dziadygo!
Nie wysokie te progi dla czarciego nasienia?
Spływaj gadzie rusalny. Ty chorobo strumienia!

Pociągnęła za torbę i brodę żebraczą
Do tych nurtów potwornych, co dla światła nic znaczą.
Nim się zdążył obejrzeć już miał falę na grzbiecie
Nim przeżegnać się zdołał już nie było go w świecie!

Jeno kloc ten godziwy, owa kula drewniana
Wypłynęła zwycięsko  ze sromu spłukana
Wyzwolona z kalectwa podyrdała przez fale
Dana-dana, oj dana – w miłosne oddale

Oj ty kanio                                                                  

Oj ty kanio  nędzo, zmoro wielolica
Jędzo bagienna , wiedźmo , czarownico
Jak już na oktawę ty przylecisz z nieba
To nam znów przywleczesz śmierć dla wszystkich niewiast.

Dzień  ósmy                                                                             

Mrok najjaśniejszy – straszna oktawa
Pierwsze już lico białe przy ziemi
Drugie śmiertelne odlicza kroki
Iść mi za nimi . Nic nie odmieni

Kochałeś w wianku, kochaj umarłą
Wciąż w boże ciało z góry spozieram
Przeciw urokom  promień uparty
Obyś mnie chciał gdy śmierć sponiewiera

Pragnij mnie całą , pieść nietrwałą
Lód co kształty moje przybiera
W subtelne cienie dwóch owali
Mych oczów. Znikam. Patrz jak umieram

Więc kochaj mnie nieprzytomnie
Bym mogła znowu powrócić
W skrzydłach wieczności przylecieć
By się zatracić w tobie

Więc kochaj mnie nieprzytomnie
Bym Ci się mogła opierać
W skrzydłach wieczności  powrócić
I w twych ramionach umierać

Pragnij umarłą , mów ,że kochasz
Oczy me całuj wciąż z osobna
Piersi me zimne tej mogiły
Przeszłą, dzisiejsza wciąż pożądaj

Pragnij bo pragnę tej pieszczoty
Cudów miłości z chłodu czarem
Kochaj mnie czule nim zamarzniesz
Pod ciała mego pośmiertnym żarem

Anomalia kaszubskie

Kiedyś jeden z mieszkańców Kaszub opowiadał mi, jak to służąc w jednostce w Babich Dołach wraz z kolegą pełnił służbę patrolową. W pewnym momencie zarwała się pod nimi ziemia i wpadli do czegoś, co przypominało grobowiec. Jak mówił – znajdowały się tam potężne szkielety. Było to w latach pięćdziesiątych.  Żołnierzom nakazano milczeć, wysłano ich na urlop. Potem o wydarzeniu już nikt nie wspominał.

 

Kościsko                                                                                                  

Jedén Kaszёba pòwiôdôł mie, że czedё bёł we wòjsku w Babich Dołach z drёcha miele patrol.
Wnym zemia jima pòd nogama pãkła. Wpёdlё do dzirё jaknô wezdrzã  jak grobowc.
Jak gôdôł we strzódku léżałё wiôldżi szkelete. Dowódce kôzale jima o wszёtczim môłczec a òdprawile na urlop. Pózni  ò tim wszёtczim nicht nawet słowa nie nadpãknął.

 

Wendzki sznyt                               

Przyjm ode mnie tę obrączkę jako znak nad tobą panowania. Zaślubiać cię będę teraz co rok.  Aby potomność wiedziała  żeś moja własnością  i oblubienicą. Abyś odtąd wolna była na moje rozkazy.
I abyś nigdy nie miała zazdrośniejszego ode mnie kochanka.
Moje Tyś..
Wendzki sznyt.

Cicha                                                 

Nie wiadomo kiedy. Nie wiadomo skąd
Kruczowłosa dziewka znowu się zjawiła
Biała suknia ,chusta , krwawy wianek , mak
Kwiaty usychały kiedy przechodziła

Złe ślepia , zły oddech ,warkocze
Ta rózgę swą trzyma już w dłoni
Zaraza nieszczęsna znów kroczy
I kogóż ta dzisiaj w zaświaty przegoni

Czary , mary, hokuś , pokuś
Dziksa , dwojca , krwawa nić
Niech wykracze kogut stary
Kto ma umrzeć , a kto żyć

O nikim jeszcze śmierć nie zapomniała
Cicha goniła. Kania porywała
I komuż nosiła pod nieba wyżyny?
Temu co wskrzeszał ludzkie omieciny

Uciekaj dziewczyno. Ona sypie mak
W tył się nie oglądaj. Nie odwracaj skroni
Kiedy lęk poczuje bardziej jeszcze gna
Kiedy lęk twój czuje bardziej jeszcze goni

Dziecino uroczna nie zwlekaj
Zrodzonaś  była dla radości
Więc z Cichą ty chmurą spowita
Przez sen gonić będziesz w ciemności

Śnić będziesz , że wcale nie trzeba oddychać
Że cisza bez dechu to piękna muzyka
Zanikać jak iskra ty będziesz do taktu
I w skrzeblej postaci narodzisz się bratku

O nikim jeszcze śmierć nie zapomniała
Cicha goniła. Kania zabijała
Nie patrzaj za nimi. Matrony szalone
Przez Boga dane. Dla dzieci stworzone

We cnocie                                                                                                 

Zostań z bogèm kochaneczkǔo
Już ṷodjèżdżam w swjat daleczkṷo

Imaj mńe  s`ą  tu we  cnoc`e
A za roczek wrócą do c`a

Jeszczè rṷoczek ńe upłinǫ
Już strac`eła swṷój wjoneczek

Jak  s`a  Jas`unek dṷowjèdz`ał
Sad na kuóńa i przijechał

Gdi przijechał przed ṷokènkṷo
Dṷobri wieczór ma kṷochankṷo

Żebis ti bił o tèm wjedz`ał
Ńe biłbis ti tu przijechał

Mṷoja matka w grobje leżi
Na mich rąku dz`ec`a leżi

Mṷojė  dz`ėc`a jest ta  żitė
Mṷojėm wjonkėm jest przikrite

Owczarkinowje                                                   

Owczarkinowje skurwisinowje
Ńe pędzo ṷowjec na cudze pole

Hej pędzó, pędzó, dzwonki im grajó
Kóndelków majó, którzy im szczekajó

Hej pądzó, pądzó, dzwonki brzókajó
Ṷuc`cėkaj dzèwcza , bṷo ca złapajó

Przede dwṷorem leżi  bulwa
Nasza dzèwka wjelga kurwa

 

Boga nie znawszy          

„… w starej Saksonii, jeżeli dziewica splami ojcowski dom rozpustą lub kobieta zamężna, niepomna węzła małżeńskiego , popełni cudzołóstwo, to zdarza się ,że ją zmuszają , aby własną ręką założywszy  sobie powróż życie zakończyła, a nad zgliszczem  jej stosu wieszają jej uwodziciela. Kiedy indziej zaś zbiera się niewieścia zgraja i chłoszcząc , oprowadza cudzołożnicę  po okolicy; kobiety obcinają jej odzież do pasa, smagają rózgami , kłują i tną całe jej ciało  nożami , pokrwawiona od drobnych ran  i pokaleczona przekazują ze wsi do wsi , a naprzeciw  nadbiegają  wciąż nowe  biczowniczki , wiedzione gorliwością cnoty , aż ja w końcu porzuca martwą lub ledwie żywą ku przestrodze , aby bały się cudzołożyć  i łajdaczyć.
A Wenedowie , choć są najszpetniejszym  i najlichszym  rodzajem ludzi  , z taka gorliwością  przestrzegają  wzajemnej miłości  małżonków ,że kobieta nie godzi się żyć po śmierci  męża. I z uznaniem  spotyka się u nich taka niewiasta, która własnoręcznie zada sobie śmierć i na jednym  stosie  spłonie ze swoim mężem.

Klątwa Wendów                          

Gall Anonim
„… ani mieczem wymowy kaznodziejskiej nie dało się ich oderwać od pogaństwa , ani mieczem  zniszczenia nie można było  tego pokolenia żmij  zupełnie wytępić..”

Codex Anhalthinus
Poganie ci są najgorsi, lecz ziemia ich obfituje w mięso, mąkę, miód…  A uprawiona odwzajemnia się wielością plonu..

Helmold
Ci niespokojni ludzie  do morskich  wycieczek zawsze gotowe wyciągali ręce, jedyną swoja nadzieję i największe bogactwo  pokładając w okrętach.. Napady Duńczyków za nic sobie ważą , za rozkosz  uważając mierzyć się z nimi…

Kantzow
Wierzyli ,że pod osłoną świętej chorągwi wolno im popełniać  wszystko, czego chce rządza zniszczenia, jak gdyby z rozkazu bogów i na ich oczach spełniali zadanie złych duchów.

Ibrahim ibn Jakub
… gdyby nie ich niezgoda ,żaden naród nie sprostałby im w sile.

Sol Invictus

Hejże ino dyna dyna. Przyjdź że ino. Przyjdź dziecino
Przyjdź że ino. Wyjrzyj ino na niebie, na niebie

Swaróg , Dadźbóg czy Swarożyc w obłoku , w obłoku
Szczodraki my niesiem dzisiaj przy boku , przy boku

Hejże ino dyna dyna Swarożyc on Bóg dziecina
Na niebie ,na niebie

Szczodre gody! Słońca wstanie! z wróżbami , z wróżbami
My szczodraki rozdajemy garściami , garściami

Hejże ino dyna dyna Swarożyc on Bóg dziecina
Na niebie ,na niebie

Oj dworacy , dworacy nie chodźta po nocy
A bo wam ta choineczka powybija oczy!

Dziady , duchy , rody nasze prosimy , prosimy
Do wieczerzy , miejsca , ognie palimy , palimy

I zwierzynie dzisiaj ładnie ścielimy , ścielimy
Żeby słowa nam od przodków mówiły , mówiły

Hejże ino dyna dyna. Przyjdź że ino. Przyjdź dziecino
Przyjdź że ino. Wyjrzyj ino na niebie, na niebie

Hejże ino dyna dyna Swarożyc on Bóg dziecina
Na niebie ,na niebie

Podłaźniki  i diducha stroimy , stroimy
O szczęście i pomyślności prosimy , prosimy

Hejże ino dyna dyna Swarożyc on Bóg dziecina
Na niebie ,na niebie

Vandalia incognita

Podobno nocą z podwodnych komór
Z wojen pomroków wychodzi pomór

Strzeglë przede wszëtczim swòjich tajemnic. Chto bë je zdradzôł tén múszoł bë úmrzec. Mielë w lożach sąd kaptúrowi. Sãdzowie zamaskowóni spòzérëlë na fòtografkã co muszałã wiszec na czôrnim spòdlém. Czëj skôzalë gò na smiérc jedén z nich brôł na stole leżącą złotô szpilã, szedł do fotografczi i pchôł jã w òkòli serca

Sternit i sarin , fosgen
Boże. Pomór znów idzie
Pomór w Pomorze

W téj chwilë òn gdzekòlwiék bëł i cokòlwiek bë robiôł úpôdł nieżëwi na zëmia

Gdzieś tam w słowiańskim Mordorze
Pomór znów nad Pomorzem

Dens Makabreska

Zaszła mnie nowina bardzo niedobra
Śmierć po mnie jedzie bardzo okrutna
Ja się jej nie boje , bo ja nic nie broje
Niech przyjdzie. Jak przyjdzie to jej się skłonie

Dzień dobry młodzieńcze , przyszłam po Ciebie
Dawno cię szukam , znalazłam Ciebie
Co ja umiłuje, to moje być musi
Ty ze ,mną wesele jutro mieć musisz

Co umiłuje moje musi być
Sen nieskończony ze mną będziesz śnić
Ciebie wybrałam , ze mną weźmiesz ślub
Nam zapisana miłość po grób

Śmiercicho miła co za myśli masz?
Ty jędzo stara Ty zębów nie masz
A ja jestem młody , najlepszej urody
Nie żal Ci na świecie takiej urody?

Zobaczysz młodzieńcze, jaka ja będę
Gdy się ubiorę , bielychna będę
Na rączki założę białe rękawiczki
Na nóżki pończochy , białe trzewiczki

Położę się z Toba gdzieś w owsie , czy życie
I miłość trwać będzie choć skończy się życie
I oddam Ci całe me ciało spróchniałe
W zmysłowe pieszczenie piszczele, golenie

Wesele to będzie, będzie muzyka
Zadzwonią dzwony, ryl i motyka
Przeory i księża to drużbowie będą
Oremus domine śpiewać Ci będą

Stuch

Chmury, chmury, chmury lewitują.
Od błyskawic bije boski blask.
A niechrzczeńców dusze z nimi fruną
Taki już ich los jest w taki czas.

Siedem dni, siedem godzin, siedem minut po śmierci
Niechrzczony umarły ,wniebowzięty , przęklety
Dziecka upiór płacze, grad przeklętych pada
Duch małej istoty z płanetnikiem gada
Chmurniku, chmurniku zrób ty coś
By nam grad nie zniszczył plonów i
By pioruny nie budziły strachu
Taki już ich los jest w taki czas
On ze świętymi i z demonami
Rozmawiał mową innym nie znaną
Chmury przeganiał on zaklęciami
Siłą tajemną , mocą nieznaną
Z dawien stuchami ich nazywano
Chmury, chmury, chmury lewitują.
Od błyskawic bije boski blask.
Płanetnicy sznury już szykują
Żeby oddać niebu słońca blask
Ciągną ciężkie chmury i kierują
Oni widzą innym duszny świat
Odmieniają dusze z nimi frunąc
Taki już jest los ich ,w taki czas
Jakeś panna bądź ty Anna
Jakeś pan bądź ty Jan
Ta dusza czysta , niech leci już.
Tę chmurę trzymaj , tamtą puść!

Syreny

Usta mam i oczy też
Serce jest i piersi dwie
Morska toń i twoja dłoń
Ciało me, nie oprzesz się
Mieszkam tu gdzie stworów tłum
W łez królestwie dzikich mórz
Nie bój się. Schowamy się
W milion lat, w podwodny świat
Łuski ogony, upiorne szpony
Potwór to z wody cudnej urody
Pokochaj. Zabiorę cię
Na zawsze w królestwo burz
Podejdź tu i dotknij mnie
Rozkoszy chce dać Ci swej
Wredna diablica o pięknych licach
Kusi , niewoli, zabija powoli

Nie chcesz tu podejść, wiesz co się stanie?
Skończą twój żywot wiry i fale
Głupi człowieku, kobietą gardzisz
Zginiesz okrutnie w cyklonu mazi
Nie chcesz tu podejść, wiesz co się stanie?
Skończą twój żywot wiry i fale
I choć nie sięgną cię szpony dzikie
Zwabimy śpiewem, uśpimy krzykiem

Og?

Był to czas wielkich dziwów na świecie
Kiedy losy człowiecze z boskimi się łączyły
W owy czas świętym zabrakło nieba
W zbuntowanych potrzebach po ziemi się włóczyli
Córy ludzkie i synowie boscy nieugięci
Wielkich ludzi napłodzili. Światu niepojętych
Dzikich ludzi podły miot dojrzewał gdzieś w kniejach
Ludzie wnet postanowili by zgładzić te istnienia
Tak los nie karał ziemi tej często
Kobiety marły gęsto, gdy synów tych rodziły
Rośli giganci w ludzkich łonach
I darły je ich dłonie gdy na świat wychodziły
I nie będą mieć wśród ludzi żadnego przebaczenia
Niebezpieczni Ci synowie boskiego pochodzenia
Tu nie znajdą miłosierdzia nie zaznają spokoju
Niechaj zginą , nich przepadną potomkowie aniołów
Spadł deszcz. Wody wzbierały gęsto
Deszcz nie widziany często. Dzieło gniewu bożego
Wielki o sile niepojętej zobaczył ludzki pogrom
Z dachu arki w odmętach
I stworzył człowieka na własne podobieństwo
Dał mężczyźnie świętość, kobiecie diabelskość
Kto prawdy zaciera, to jak jego się wypiera
Nie wierząc w przebiegłość niebiosów i wielkość
Spadły otchłanie przeznaczenia
Ożyła znowu Ziemia. Zalęgły się stworzenia
Ten sam z pogromu przeznaczenia
Znowu po świecie szukał sensu swego istnienia
Lecz nie będzie mieć wśród ludzi żadnego przebaczenia
Skalan grzechem wiekuistym buntu i potępieniem
Już nie będzie więcej kobiet plugawił swym nasieniem
Groty ludzkie w wielkiej bitwie przerwały to istnienie.

Hela

Pod brunatna pianą Helo stara tkwisz
Wśród czeltic, wśród ondyn. Na dnie samym śpisz
Mimo ,że jak fala przeminęłaś już
Bałtyku sodomo. Pamięta cię lud
Duma twoich świątyń biła stąd na świat
Wołania w głębinach zagłusza dziś wiatr
Wąski pasek lądu oddał morski świat
W objęciach Juraty przepadłaś wśród fal
Historię przeklętą on dziś on niesie w dal
Czyś ty Atlantydo. Czys żywa wśród fal

Wionek

Lędem moje dziewcze
Albo bystrą wodą
Jeśli masz talara
Łożenię się z Tobą

Ni mam ja talara
Ni żadnego złota
Nadobna dzieweczka
Uboga sierota

A żebyś ty była
Uboga sierota
Nie nosiłabyś wianka
Ze szczerego złota

A Ty nosisz wianek biały
Złoty wyszywany
Bo ty jesteś kurwa
Kurwa nad kurwami

Łopi

Piachu mrok, do ognia czepek
Serce zgasło , oczy zwarły
Na świecie , lecz nie dla świata
Popatrz jak powstaje z martwych

Puste noce – puste moce
Świeczki modły i śpiewanie
Nomen omen , omen amen…….
Niedoczekanie

Łopi w ogniu piekła broczy
Istność wiecznie potępiona
Ślepy Judasz czarnej nocy
Głowa, głowa poraniona

W rannych blaskach , w nocy cieniach
Coś mnie budzi do istnienia
Niechaj cierpią inni ,przecież
Stworzył Bóg nas do cierpienia

O Haupt voll Blut und Wunden, (O głowo w krwi i ranach)
Voll Schmerz und voller Hohn, (Cierpiąca w pogardzie)
O Haupt, zum Spott gebunden ( O głowo poraniona)
Mit einer Dornenkron; (W cierniowej koronie)
O Haupt, sonst schön gezieret (Tyś najpiękniej odziany)
Mit höchster Ehr’ und Zier (W najwyższej chwały blask)
Jetzt aber höchst schimpfieret ( Choć cierpisz teraz mękę)
Gegrüßet sei’st du mir! (Błogosław proszę nas)

Nikt tej dziczy nie wytrzyma
Uchodź duszo z tego światu
W imię Ojca , Ducha , Syna
Odrąbcie mi łeb łopatą!

W tańcu,w końcu zginą wszyscy
Dzwony wyją , głos wygraża
Za tym dźwiękiem pomrą wszyscy
Wciągnę wszystkich do cmentarza!

Biedak wieczne cierpiał kary
Świat swój w ciszy znów utopił
Pożarł wszystkich , pożarł siebie
Koniec Wieszczych , zniknął Łopi

Żona i ksiądz

Rozgniewała się żona na męża
Wzięła pieniążki i poszła do księdza
Mój dobrodzieju , Ty doradź mi temu
Co ja uczynić mam mężowi swemu

Wstań że rano, a choć o północy
Zagotuj wody i wyparz mu oczy
Wyparz mu oczy, połam jemu nogi
I przewlecz jego hen przez cztery progi

Tam za lasem. Za leszczczyną
Tańcował ksiądz z gospodynią
Kurek zapiał, pies zaszczekał
Ksiądz ci pizgnął ,jak uciekał

Przeprowadź że go przez cztery progi
Niechże poczuje połamane nogi
Przez cztery progi i przez cztery kije
Napatrz się mężu jako żona bije
Rozgniewała się żona na męża
Wzięła pieniążki i poszła do księdza
A weź że świeczki , wypal jemu oczy
Pójdziesz gdzie zechcesz czy we dnie czy w nocy

Bagienna królowa

Ongiś mieszkali w łebskim bagnie dzicy ludzie
Nazywano ich olbrzymami
Byli poganami i wyrządzali chrześcijanom liczne szkody
Raz został przez nich napadnięty pewien chłop
Który orał swoje pole
Wśród napastników była kobieta, która miała tak wielkie piersi
Że mogła je sobie zarzucić na ramiona
Gigantka, bagienna królowa. Olbrzymi byli okrutnymi rabusiami
Najsławniejszym spośród nich wznoszono grobowe kurhany
Jedni opowiadają ,że zostali oni pokonani podczas wielkiej wojny
Inni opowiadają ,że do opuszczenia bagna zmusił ich wielki pożar

Zdziczenie obyczajów Kaszubskich

Zwole, zwole , zwole , zwole do trzeciego razu ściąć
Jak nie zetniesz wtedy diabły będą ci wpiszczele dąć
Chodźcie ludzie , chodźcie ,chodźcie. Będziemy się rachować
Kanie będziem dzisisaj ścinać i do rana tańcować

Hej , ha Kania zła

Oj ty kanio, nędzo! Jakeś ty siedziała na wysokim drzewie bez przerwy wołała
By dla króla dziewki wszystkie się kurwiły i synów rodziły by niemcowi służyły
A czy my do Polski należeć dziś możem?
Głowę twoją dzisiaj na miedzy położem

Ale nie masz teraz biedy. Polska dzisiaj blisko schedy
Niemce znowu za stodołą. Pokażem im dupę gołą
Język stary już na śmiecie. Nic on nie wart już na świecie
Nam zwyczaje bez różnicy. Byle mieszkać przy granicy

Gburom porozpruwać brzuchy.
Krowę wykraść , takie fuchy
W Prusach w Polsce bez różnicy.
My rabusie, przemytnicy

Zapalcie znów ognie , zapalcie w cztery strony
I kołem otoczcie. Posiejem zgłem zagony
Zapalcie znów ognie , zapalcie w cztery strony
I kołem otoczcie. Zaklinam demony

Czy was Bogi opuścili
Mowę własną porzucili
Już i czaszki i gromnice
Straszą wokół puste chcice

Precz stróżu naszej cnoty. W Polsce chcemy prawa mieć
A parzyć się tam za płotem. Bezkrólewie dobra rzecz

Naród głupi wszystko złupi.
Niechaj Smętka dziś posłucha
Jak świat stary szczeźnie każdy
Kto narodu niszczy ducha

Feretronem być

Bo w tym szaleństwie jest metoda
Gdy chwycą obraz świety gibią się
Ich życie święte a bez boga
Jak małe dziecko bujam, bujam się

Oto szaleństwo w ich rękach
Gdy chwyca obraz bujam się
No co za jazda. Wymiękam
W tym szale wciąż mocują się

Wiara wiarą , ofiara ofiarą

Jak młody bóg bujam sie na boki
Ale wciąż diable wykonuje skoki
Spadam ,upadam i znowu zmartwych wstaje
Czy bożym cielcem znowu staje się?

Bo w tym szaleństwie jest metoda
Jak na lektyce trzęse się
Śmigam na cudzych ramionach
Jak lekki balon bujam się

Oto szaleństwo w ich rękach
Gdy chwycą obraz bujam się
Kogóż stworzyłem w swych mekach
Ze strachu dzisiaj trzęse się

Nie znajdzie ten boga kto szuka go w niebie
Kto w niebo nań patrzy a nie spojży w siebie
Kto go w obraz wkłada gdy już z nieba wyjmie
Kogo Bóg opuszcza tego diabeł przyjmie

Ścinanie kani

Gdy ciężkie czasy tutaj nastaną
Gdy już zupełnie płacić przestaną
Kiedy absurdu era tu nastanie
Wtedy my zaczniemy nasze odczynianie

Gdy już dziwaczne rzeczy się zdarzą
Klechy już w burkach łazić nam karzą
A policja krasnale łapać przestanie
Wtedy nam zostanie zabić wiedźmę – kanię
Ścinanie kani – oto odczynianie
Ścianie kani – oto sposób jest
Ścinanie kani – gdy już nie wiadomo
Czy na pewno modłów Bozia chce?

Gdy politycy nas rozprzedają
Siebie zawzajem powybijają
Gdy się ziszczą plany już wielkiego brata
Wtedy przyjdzie wyjąć nam szabelkę kata

Gdy nam obroże pozakładają
Nowe kryzysy powymyślają
Kiedy już wśród ludzi zabraknie człowieka
Wtedy my sprawdzimy co nas w życiu czeka

Gdy tylko noc Kupały nadejdzie
Znów chmara ludzi tutaj się zejdzie
W naszych mogiłach ciągle kość się bieli
Tych co zwyczaj w swoim prawie mieli

Chociaż asfaltem nam już kleją drogi
Chociaż poznikały w naszych izbach progi
Pisać dziś umiemy. Zwyczaj pozostanie
Tańczmy wokół słupa jak starzy poganie

Bóstwa

Oj Kupała , Kupała
Oj nie jedno już widziała
Bo tej nocy miły Boże
Grzech wszelaki stać się może

Pomnijcie te wiły co w Kupałę
Razem z porankami się jawiły
Ciała dawno im się postarzały
A wciąż chłopców młodych by mamiły

Pomnijcie te Wiły co w Kupałę
Te z samego rana się stroiły
Chłopców by poużywały
Plan więc sprytnie sobie ułożyły
Oto jest noc Kupały. W każdą Kupałę
Różne się dziwy działy
Księżyc dziś znowu w pełni
Dziś stare bóstwa znowu zjawią się
Oto jest noc Kupały. To noc Kupały
Szalone rytuały .Księżyc dziś znowu w pełni
Wszystko dziś może znowu zdarzyć się

Baby stare tańczyły tańczyły. Chłopców młodych mamiły

Czas już. Zaczynajmy ucztowanie
Lubczyk może szczęściem nas obdarzy
Giezła , suknie , chusty ,wianki
Giezła , suknie , chłopcy ,wianki
Nikt nie pozna w nocy naszych twarzy

Białolica diablico pokaż piękne swoje lico
Miły , miły patrz pod nogi
Bo połamiesz zęby , nogi
Białolica diabolico pokaż lico co zachwyca
Chociam stara , jeszczem jara
Jara, jara czarownica

Oto oto , noc Kupały
Dziwy znów się będą działy
Księżyc znowu w dzikiej pełni
Bóstwa znowu czają się
Oto oto , noc Kupały
Noc szalonych rytuałów
Księżyc znowu w dzikiej pełni
Wszystko może zdarzyć się

Każdy wiek ma swoje własne prawa
Bywa ,że i starość też jest żwawa
Starzeją się baby gdy niechciane
Marnują się gdy nie pożądane

Po morze

Pomorze pochłonie kroki wszystkich dusz
Fale wnet ukoją zgaszą żywych bunt
Na dnie samym w mroku spocznie pomór dusz
I nigdy nie skończy tlący się w nim cień
Co fale raz ujrzą nie zwróci juz dzień

Dzień ósmy

Mrok najjaśniejszy – straszna oktawa
Pierwsze już lico białe przy ziemi
Drugie śmiertelne odlicza kroki
Iść mi za nimi . Nic nie odmieni

Kochałeś w wianku, kochaj umarłą
W ciąż w Boże ciało z góry spozieram
Przeciw urokom promień uparty
Obyś mnie chciał gdy śmierć sponiewiera

Pragnij mnie całą , pieść nietrwałą
Lód co kształty moje przybiera
W subtelne cienie dwóch owali
Mych oczów popatrz. Patrz jak umieram

Pożądaj znowu gdy pożądam
Obudź mych oczów chłód z osobna
Mych piersi zimnych mej mogiły
Przeszłą , dzisiejszą wciąż pożądaj

Pragnij , bo pragnę tej pieszczoty
Pokryj me ciało swoim żarem
Kochaj mnie czule nim zamarzniesz
Pod ciała mego pośmiertnym czarem

Ref:

Więc kochaj mnie nieprzytomnie
Bym mogła znowu powrócić
W skrzydłach wieczności przylecieć
By się zatracić w Tobie

Więc kochaj mnie nieprzytomnie
Bym Ci się mogła opierać
W skrzydłach wieczności powrócić
I w twych ramionach umierać.

Skrzeble

Biegną Skrzeble biegną , przez lasy przez błonie
Drapieżne żywczyki , upiorne gryzonie
Biegną szumnie, biegną tłumnie – powikłaną zgrają
A nie żyją one nigdy , jeno umierają

Umierają, skomląc, skrzebląc – szereg za szeregiem
Śmierć jest dla nich ciągle dzikim tym po lasach biegiem
Śmierć jest dla nich pędem dzikim w nieuchwytne cienie
Biegną po to , aby wyśnić martwe swe istnienie

Ref:
Pędzą skrzeble, pędzą bo niedługo świta
Złotym blaskiem kuszą. Chwytaj skrzeble chwytaj
Boją się jasności , uwielbiają cienie
Umarłe dziateczki pędzą znów do Ciebie

Pędzą skrzeble , pędzą bo niedługo świta
Złotym blaskiem kuszą. Chwytaj skrzeble, chwytaj
Boją się jasności , uwielbiają cienie
A gdy dojrzą ludzi , człek za człekiem ginie
Świat śni im się wciąż daleki , świat śni im się bliski
Śnią się ślepia, śnią się członki i ich własne pyski
Śni się im ,że kąsać mogą jadowicie
Przez sen węszą moje Twoje i swe własne życie

Ref: ……………………………………………………………….

Przed snami skrzeblimi uciec nie zdołasz
Gdy Cię dopadnie ta zgraja wesoła
Pamiętaj , gdy na skrzeble wyruszysz znów
Żywy pamiętaj – śmierć snem jest , bez snów

Idziemy z Kanią

Idziemy z Kanią ,popatrzcie na nią!
Póki czas i żyje ,popatrzcie na nią!
Idziemy z Kania , śmierć idzie za nią!
Niech grzechy znowu na sobie czuje!

Że nam nieszczęścia tu przynosisz z dali
Będziem Cię tępym lemieszem dziobali
Jak tu są wszyscy ludzie baczliwi
Patrzcie raz w roku na nasze dziwy

Co zrobić z Kanią? – ściąć, ściąć łeb!
Co zrobić ludzie? – ściąć łeb ściąć!
Co zrobić z kanią? – ściąć ściąć łeb!
Co z Kanią zrobić? – ściąć , ściąć , ściąć!! Na śmierć z Kanią

Nowych czasów stare czary
Ludzki urok, prawo kary!
Zwyczaj stary naszej wiary
Chodźcie mary ,wiwat czary!

Dla takiej ofiary skakajcie maszkary
Kania do kata! już nie polata
Gdy Cię za miedzą znów zakopiemy
Do białego rana tańcować będziemy

Hej świętobliwi ludzie baczliwi
Patrzcie raz w roku na nasze dziwy!
Trija trija tri janna Trija trija tri janna.

W sznurach na słupie będziesz siedziała
A krew się po nim znów będzie lała
Zetniem Cię wiedźmo nim czary sklecisz
Nigdzie już nigdy stąd nie polecisz

Pruski żołnierz

Pięknie w ogrodzie , kiedy mak zakrzcie
Tak pruski żołnierz stoi w paradzie

Żołnierz za pannę to ni ma grzechu
Co raz ją prześpi, narobi śmichu

Śmichu narobi, uczciwość straci
Jeszcze jej za to kijem zapłaci

Ona do pana i do sędziego
Nie najdzie sprawy nigdzie na niego

Idź ty do pana , do jegomości
Nie najdziesz na mnie sprawiedliwości.